Opowieść o idyllicznej krainie dzieciństwa z jej zapachami, smakami, odgłosami, którą przywołują niekiedy nasze zmysły. W przypadku Shaleva jest to smak ogonków śledziowych, śmietany podkradanej z babcinej spiżarni i zapach rozgrzanej upałem ziemi. Wyidealizowany świat dziecięcych wspomnień objęty jest immunitetem. Nie ma w nim miejsca na politykę, konflikty etniczne, czy też ekstremizm ideologiczny. Świat przedstawiony Shaleva to dolina Ezdrelonu, to swoista Arkadia, takie trochę izraelskie Bohatyrowicze. Przed sztucznością i patosem chroni Shaleva humor. Nie oszczędza swoich bliskich, przedstawiając ich z całą gamą przywar i wad, ale robi to z wdziękiem i miłością.